حضرت ابوالفضل العباس (ع)

صبر و شكيبائي و گذشت خداوند و در كنار آن بندگان پاك و معصوم و همچنين بندگان صالح باري متعال هركدام دريائي از رأفت و بزرگواري هستند كه نمي شود با نوشتن، اندكي از مقام و منزلت آن بزرگواران را به تصوير كشيد. هركدام از رسولان و ائمه اطهار جا و مقام خويش را دارا هستند اما در اينجا حرف حقير با پسر رشيد و بزرگوار حضرت علي (ع) آقا ابوالفضل العباس (ع) مي باشد كه اشاره اي به عظمت و مقام و منزلت آن بزرگوار داريم، هم رئوف بوده و هم غضبناك. در بين اعراب به حضرت عباس (ع) احترام خاصي قائل بودند اين بزرگوار باب الحوائج و بسيار مهربان نسبت به خاندان بزرگوار نبوت و امامت بوده و سالهاي عمر زندگي را پيش برادران بزرگوار خود حضرت امام حسن (ع) و امام حسين (ع) و خواهران خويش حضرت زينب و ام الكثوم (س) و ديگر برادران و خواهران خويش زندگي كرده بود و دل باختة نزديك امام حسين (ع) بوده كه زبان زد خاص و عام مي باشد و در راه محبت خويش نسبت به برادر بزرگوارشان تكه تكه كردند ولي خم به ابرو نياورد و به برادر خويش حضرت امام حسين (ع) فرمود:‌ برادر اگر صد بار مرا پاره پاره كنند محبتم نسبت به شما يك ذره كم نمي شود بلكه بيشتر نيز مي گردد و حضرت فاطمه زهرا (س) مادر بزرگوارشان را بسيار دوست مي داشتند و بخاطر نام مباركشان هميشه غره و مغرور مقام و منزلت آن بانوي بزرگوار بودند و مادر تني خويش خانم ام البنين (س)‌ هميشه يادآور مي شدند كه امام حسن و امام حسين (ع) از مادري به دنيا آمده اند كه زمين و زمان به وجودش مي بالد و تشويق مي كردند تا هميشه در تابع و فرمان برادران خويش باشد و آقا حضرت عباس (ع) نيز چنين مي كردند.

اما عده اي ناآگاه و از خدا بي خبر چنان ظلم و ستمي را در حق اين بزرگوار كرده اند كه تاريخ از ياد نمي برد و هميشه مورد لعن بوده و خواهند بود و حضرت را مظلومانه به شهادت رساندند. نه تنها آن زمان بلكه در زمان حال نيز افرادي بدتر از افراد آن تاريخ در كنارگوشه شهرهايمان ديده مي شوند كه لباس اسلام را به تن كرده اند و به اين شخصيت والا دهن كجي مي كنند و غافل از آن هستند كه روزي تاوان همان كم لطفي را پس خواهند داد و جناب عباس (ع) باب الحوائج بوده و خيلي از مشكلات را برطرف مي فرمايند اما بستگي دارد كه به چه زباني و با چه دلي باشد.