|
عشق ايران
ديـده از آتش هـجــران تـو، گـريـان دارم
از فــــراق تــو دلـــي زار و پــريشـان دارم
زآتش عشق تو پروانه صفت در شب تار
گـــرد شمع نـظرت نـالـــه ســــوزان دارم
هيچكس را نبود ايـن همه فــرياد و فغـان
ويـن همـه فكـــر سـرافـرازي ايـــران دارم
هــركسي فكـر گلي دارد و يـــاد صنمـي
مـــن فقط فكـــر ســـرافرازي ايــران دارم
با وجود وطنم مـن چـــه كنم بــاغ بهشت
من وطن دارم و صد روضه رضوان دارم
بــا كفـن حاضــر پيـكارم و در راه وطـن
جـــان نثـــاري بكنــم تــا رمقي جــان دارم
روبهك را چــه جسارت كه كنـد فكر تباه
شيـــر
ايــرانم و كي ترس ز خصمان دارم
در دلـــم آتش اميــد نـگردد خـــامـــوش
چشــم اميـــد بــه بــازوي جــوانـــان دارم
اينكه مي بيني مغرورم و سرمست غرور
علت
آن اسـت كـــه تــاريخ درخشان دارم
اختـــر روشــن دنـيـــاي تــمــدن هستـم
در گلستــــان ادب صـــد گل خنـــدان دارم
عنصري از من و فردوسي و عطار از من
حـــافظ و سعــدي و خاقاني و قطران دارم
نيستم مـــرده و در عــالــــم تدبيــر و هنر
شهــــره دهــرم و اقمـــار فــروزان دارم
عالـــم امــــروز بود شـاهـد اين گفته من
كـــه من از روز ازل قدرت و ايمان دارم
ايــــن همه عاجـــزم اي خصم قلمداد مكن
بيشــه شيـــرم و بي واهمـه شيــران دارم
هســت پـاينده مهين كشــور ايـــران كهـن
تـــا كــه من در وطنم اين همه مردان دارم
تقديمي از: حميم |
