زندگاني امام حسين (ع)

اسم شريف آن حضرت، حسين، و مشهورترين لقب و كنيه مباركشان به ترتيب: سيدالشهدا و اباعبدالله است.

پدر بزرگوارشان حضرت اميرالمؤمنين علي بن ابيطالب عليه السلام و مادر والاتبارشان حضرت صديقه طاهره فاطمه زهرا سلام الله عليها است.

تولد: بنا به قول مشهور، آن حضرت روز پنجشنبه سوم ماه شعبان در سال چهارم هجرت در مدينة‌ طيبه جهان را به نور جمالشان نوراني فرمودند.

اين بزرگوار سومين امام بحق شيعيان و پس از شهادت برادر والاتبارشان حضرت امام مجتبي، مقام شامخ امامت و ولايت را حائز شدند، از حضرت رسول اكرم (ص)‌ درباره فضيلت و مقام شامخ اين حضرت و برادر بزرگوارشان حضرت امام مجتبي عليه السلام از طريق عامه و خاصه روايات بيشماري داريم كه مقام علم و دانش لدني، و درجه والاي امامت و ولايت اين دو بزرگوار را ثابت مي نمايد و براي احدي جاي شك و شبهه و ترديد باقي نمي ماند.

همينقدر كافي است كه اين بزرگوار بر سينه مقدس جد اطهرشان حضرت رسول اكرم (ص)‌ كه گنجينه وحي الهي و خزينة‌ علوم اولين و آخرين بود، بزرگ شدند و پس از پدربزرگوارشان محبوب ترين مردم در نزد آن حضرت بودند.

امام حسن (ع) و امام حسين (ع) به نص رسول الله آقاي جوانان و بهشت و كشتي نجات امت و چراغ روشن هدايت و امامان بحق مسلمين و وارث علوم اولين و آخرين و استادان عالي مقام جهان هستي هستند.

به فرموده حضرت خالق متعال تمام جهان آفرينش و سراسر كائنات به يمن و بركت وجود اين دو بزرگوار و پدر و مادر والاتبارشان و جد عالي مقامشان به وجود آمده است.

انتشار نور و علم و خير و بركت و حيات و تمام كمالات به تمام طبقات خلقت به امر الهي از اين منبع فيض و سرچشمة‌ حيات مي باشد و تمام انبيا با همان مقام نبوتشان بشارت دهندگان قدوم مبارك اين خاندان جليل و شاگردان مكتب مقدس اين بزرگواران بودند.

قلم هر نويسنده و زبان هر گوينده از شرح فضائل و كمالات و مقامات اين بزرگواران و به طور كلي معصومين چهارده گانه عليهم السلام عاجز و قاصر است و جز خداي متعال و خودشان كسي را در اين حريم قدسي راهي نيست، آري هر كس به قدر دانش و معرفت خود درجه اي را درخور فهم خودش درك مي نمايد و هر شناور ورزيده اي به اندازة‌ قدرت خويش در سواحل اين درياي مواج فضيلت و دانش دست و پائي مي زند و فيضي كسب مي نمايد.

ما نيز با جهاني شرمساري سخن كوتاه مي نمائيم و درك مراتب را به درجة‌ فهم و دانش و صفاي باطن و وسعت و گنجايش سينة‌ مطالعه كنندگان محترم و كتاب هاي مفصل و علمي كه از طرف دانشمندان و علماي شيعه در اين خصوص نگاشته شده است وا مي گذاريم. باري، شهادت جگر خراش و جان گداز اين مظلوم، كه خود و جوانان و اصحاب فداكار حتي طفل شيرخوارش در راه اعتلاي كلمه توحيد و حفظ يادگار مقدس پيغمبر اسلام و پايداري قرآن كريم و احكام دين مبين آماج تيرهاي زهرآگين مشركان و مشرك زادگان قرار گرفتند و به خونهاي پاك خويش آغشته گشتند و جان شيرين در راه رضاي دوست و لقاي محبوب فدا كردند و با لب تشنه شهيد شدند، در روز دهم ماه محرم سال 61 هجري بود.

به شهادت تمام دانشمندان و موحدين منصف جهان هرگاه اين بزرگوار جان خويش و جوانان و اصحابش را فداي قرآن و اسلام نمي كرد، بني اميه و زادگان ابوسفيان نه فقط ريشه درخت برومند اسلام را قطع مي كردند بلكه در تمام جهان از توحيد و خداپرستي باقي نمي گذاشتند.

سبب شهادت، يزيد بن معاويه كه با نيرنگ هاي پدرش و با خرج ميليونها درهم و دينار و به قتل رساندن صدها نفس گرامي و با ايمان از اصحاب رسول اكرم (ص)‌ به عنوان خليفه بر اسلام و مسلمين تحميل شده بود، چون ذاتاً و طبق مرام ننگين پدر و جدش اساساً مخالف دين و قرآن و اسلام بود، و به هر قيمتي كه مقدور بود، مي خواست ريشه درخت طيبة‌ توحيد را كه رسول الله كاشته بود بخشكاند و به خيال خود انتقام پدران مشرك و بت پرست خود را بگيرد. از همان روزي كه به جاي ننگين پدرش نشست با تمام مقدسات اسلام به مخالفت مبادرت و در حالي كه ادعاي جانشيني پيغمبر اسلام را داشت علناً به نوشيدن شراب و قمار بازي و فسق و فجور پرداخت، به طوري كه قلم از شرح فجايع و بدكاري هاي او و دودمان فاسقش عاجز است.

اين يزيد فاسق و شراب خوار و قمار باز با اين همه ناروائي ها آرزو داشت كه جگر گوشه رسول، مظهر تقوي و عفت و منبع نورانيت و عبادت حسين بن علي بن ابيطالب عليه السلام به او بيعت كند و خلافت تحميلي و پوشالي او را قبول نمايد و چون حضرت سيدالشهدا غير ممكن بود كه چنين امري را قبول فرمايد. يزيد در ظاهر و باطن مشغول به تحريكات دامنه داري عليه فرزند پيغمبر اكرم شد تا بالاخره مردم عراق و شام و اهالي بي وفاي كوفه را با وعده و خرج درهم و دينار حاضر به مقاتله با سيدالشهدا نمود آن حضرت نيز با اصحاب معدود ولي رشيد و فداكار خود در زمين كربلا تا آخرين نفس مقاومت، و با يك جهان افتخار و سرافرازي جان شيرين خود و فرزندان و اصحاب خويش را فداي راه محبوب و پايداري اسلام فرمود و تا جهان پايدار است برقراري دين توحيد رهين فداكاري هاي آن شهيد راه حق مي باشد.

مدفن:‌ جسد نازنين آن بزرگوار و جوانان و اصحابش را پس از اين كه از ظلم و ستم بني اميه سه روز روي ريگزارهاي سوزان كربلا و در زير تابش آفتاب ماند حضرت سيدالساجدين علي بن الحسين عليه السلام در زمين كربلا دفن فرمود و اين زمين مقدس از آن روز به اين افتخار رسيد كه جسد مطهر و پاك بهترين شهيدان راه حق حضرت حسين بن علي عليه السلام و اصحاب وفادارش را دربرگرفته است و كعبة‌ مقصود و قبله معنوي ارباب يقين و عاشقان حق و حقيقت شده است.